rankiem (jak mówi wierszyk) - pachnie gównem i rumiankiem. Okazuje się, że po południu też może być fajnie. Dziś od 15 -tej, tak mniej więcej, mamy skażenie biologiczno-chemiczne. Jak twierdzi Danuśka, najlepiej poinformowana osoba w okolicy, pan krowi farmer K. wozi gnój. Podobno ze swojego drugiego rancza w S. Ale wiecie co? W gnoju to ja robiłam: wmężyłam się w gospodarstwo, ja, baba z miasta, która co prawda różne zwierzęta gospodarskie oglądała z bliska, ale nigdy niczego przy nich nie robiła. Mój mąż chował dużo zwierzaków: 2 krowy i jałówka to był standard. Przez długi czas były dwie klacze. Trafiało się po 5 bukatów na i świnie. Po 20-30 tuczników na raz + 2 maciory. Zwykle zasadnicze akcje przy tym wykonywał Starszy. Ja mu najwyżej pomagałam w przygotowaniu paszy i doiłam krowy. Ale jak Starszy lądował w szpitalu, to cały ten kram zostawał na mojej głowie i rękach przede wszystkim. (A do szpitala trafiał dość często) Tak, że wszystkie stajenno-oborowo-chlewniane smrody, łącznie ze smrodem kiszonki z wysłodków buraczanych znam na wylot. Ale ten smród długo namierzałam, co on zacz: pali kto co, jakiś oborowy kanał 10letni wywozi, czy ki pieron?! Po czym Starszy wychynął nieśmiało na dwór i orzekł - kurniki. No, to wiecie, zjadacze kurzych jajek fermowych i cycków drobiowych, co wy jecie? Nie wiecie. To gówno waliło chemią i dlatego było tak nierozpoznawalne. W każdym razie, w domu jest cuchnące krematorium, bo nie zdążyłam przed smrodem okien dopaść i pozamykać. W dodatku jeszcze Dziecko, jak zwykle, zostawiło za sobą ogon i wali smrodem na klatce schodowej przez 3 kondygnacje, od piwnic po strych i w spiżarce, gdzie mam okno na stałe uchylone. No i Starszy pocieszył, że będzie tak walić ze 3 dni, nawet jakby zaraz przyorał, co nie sądzę. Ale jak jutro nie przyorze, to szukam numeru do PIORiN-u i ochrony środowiska oraz Agencji. Ja dziś też walczyłam z gównem, na gnojniku tym razem. Polewałam ostro i równałam pryzmę. Starszy orzekł, że w tych temperaturach i suszy grozi samozapłonem. A suche to wszystko jak pieprz na wierzchu, od koziów są drewniane drzwiczki, więc lepiej, żeby się nie samozapalało. Jak dotąd nie ma żadnych zakazów odnośnie oszczędzania wody, więc lałam. Z przekonaniem, że to znacznie wyższa konieczność niż podlewanie pieprzonych trawników. Z innych doniesień to tak: W związku z tym, że są cholerne upały i że na noc się na szczęście ochładza, koty idą do piwnicy, a ja wszystko sru - na oścież. Skutek taki, że much w chałupie tyle, że mało oczu nie powybijają. (Ćmy i inne takie wyłapią koty, zanim pójdą na zesłanie) Tośmy z Dzieciem pomyśleli, żeby co, na szybkiego siatki w okna wkleić. Więc wkleiłam wczora z wieczora, w kuchni, a dziś już jej nie mam. Częściowo koteczek Areczek łapką-łapką, a częściowo - wczoraj naklejony rzep był uprzejmy spaść. Dziwne, że ubiegłoroczny odklejałam zawzięcie i z mozołem, aby ten nowy przylepić. (Analogiczna sytuacja nastąpiła z paskiem ledowym, który mi Dziecko wymieniało na nowy: stary zdarł się ze spodu kuchennej wiszącej szafki razem z tym białym, co na paździerzu widnieje. Natomiast nowy nie przylepił się w prośbą, ani groźbą. Pozostaje wziąć go na taśmę dwustronną, bo Dziecko już wlutowało) Wspominałam chyba, że nawiedziłam swego czasu moją ulubioną lecznicę (chyba jednak się zastanowię, czy nadal) w celu zakupienia piguł na robale dla kotów a 17 zet sztuka. Przy okazji chciałam dać szansę uśmiechniętemu chłopczykowi na zarobienie paru groszy uczciwą pracą zawodową, a nie tylko sprzedawaniem piguł, usiłując go namówić na obcięcie pazurów mojej Księżniczce. (Księżniczka jest szpakami karmiona i doskonale wie, kogo może użreć - mnie owszem, ale weta żadnego nigdy, ani grumera, ani Dziecka). Uśmiechnięty chłopczyk nie jest jednak do uczciwej pracy stworzony i woli zagadywać zęby oraz sprzedawać piguły. Skończyło się na tym, że wcisnął mi w strzykawce centymetr jakiegoś środka uspokajającego. Nazwy oczywiście nie zdradził, bo po co mi ona. Kazał podać z pysznościami i po półgodzinie można strzyc i golić do woli. Tak się złożyło, że zlokalizowałam u Księżniczki wczoraj kleszcza w dolnej wardze. Pierdolec i panika rzuciły mi się na mózg i rozum odebrały, a ja rzuciłam się tego kleszcza usuwać. Natychmiast. Usunęłam. Księżniczka się rozdarła kwikiem straszliwym, a ja dostałam zjebkę od Dziecka, że się nad psem pastwię, bo mogłam dać to cudo od weta i byłoby 2 w 1. Ponieważ usteczka Księżniczki wymagały dokładniejszej dezynfekcji i oględzin - zdecydowałam się zaaplikować. Naszpikowałam kilka kawałeczków kotlecika, które Księżniczka połknęła hurtem. Po czym spadła z ławki i zaczęła zarzucać dupskiem. Stwierdziłam, że już pewnie jest gotowa i zabrałam się za pazury. Jak tylko zobaczyła cążki od razu ożyła, wykrzesała z siebie resztki sił i mnie chapnęła paszczą. Ale za chwilę było jej już wszystko jedno. Dziecko trzymało na kolanach, ja cięłam. Prawdę mówiąc ucięłabym więcej, gdyby Dziecko nie panikowało, że za dużo. Po czym Księżniczka została położona na kocyku na podłodze. Po czym Dziecko stwierdziło, że teraz to ona się na bank zleje, więc wyniosłam ją na trawkę. No i zlała się prawie leżąc na twarzy. Potem jeszcze 2 razy była wynoszona. I w tym momencie to już nie jest śmieszne, bo nie było jej przynajmniej do momentu, gdy spadłam z krzesła i poszłam kontynuować spanie na łóżko, wyłączywszy uprzednio korniszony, które zapewne upasteryzowały się na miękko. Dlatego nie wiem, czy ten gabinet jest nadal moim ulubionym. W każdym razie na pewno nie uśmiechnięty chłopczyk, bo już wcześniej stwierdziłam u niego wdupiemanie. (Kotu sikającemu krwią pasuje chyba jakieś badania zrobić, a nie tylko dać zastrzyk i tabletki) Ilość zwierząt się powiększa. Ostatnio o fruwające. Mamy własne szerszenie. Jeszcze nie wiem gdzie, ale założyłam, że się dowiem. Istnieje domniemanie, że gdzieś na strychu. Strych ci u nas wentylowany naturalnie, więc z wlataniem i wylataniem kłopotów nie mają. Najczęściej spotykane są pod żarówką nad wejściem oraz na klatce schodowej. Zdarzył się też jeden w moim pokoju i w kuchni, ale ten przywędrował z klatki został dziś, z dużym poświęceniem wstępnie spenetrowany (przy okazji zrzucania z balkonu pędów glicynii) ale nic nie stwierdzono. Wieczorem u kóz była masakryczna masakra, więc znowu musiałam powalczyć z gównem. Po usunięciu posadzka była tak gorąca, że parzyła prawie przez służbowe obuwie (tzw. buty wysokognojne)To znowu podciągnęłam wąż i lałam. Koza też człowiek i się jej należy. Zwłaszcza jak jest łaskawa dawać takie fajne mleczko do kawusi i na w tym czasie spacerowały po podwórzu i uprzejmie napierniczały się z dyni. A dziewczynki przysłały mi takie śliczne ciasteczko regionalne: Regionalne, bo na tym czekoladowym krążku jest napis Ardennes oraz rysunek dzika, który jest symbolem Ardenów. No i wpiernicza się te ciasteczka na łonie przyrody zurbanizowanej. A dooopa.... I nie wiem co na to Montignac, ale że to chyba Francuz, to pewnie by zezwolił....Wyjatkowo... PS. Z tym szukaniem numeru to takie strachy na lachy. Jeszcze nigdy na nikogo nie nakablowałam. Choć bardzo by się należało takiemu jednemu, który sprzedaje "ruską" wódę z plastykowego kanistra na kieliszki i na krechę oraz za ostatnie pożyczone pieniądze. I go nie interesuje, że te pieniądze były pożyczone na lekarstwo dla natomiast wyżyłam się na panu dyspozytorze od prundu - mieli wyłączyć o 19-tej. O 17-tej ciasto na pizzę zaczęło mi wyłazić z gara i wtedy wyłączyli. I pan się/ mi tłumaczył, że wcześniej skończyli. Co mnie akurat guzik obchodzi. Jak skończyli, to niechby leżeli pod słupem i się opalali. Bo jak jest obwieszczenie że od tej-do tej, to każdy jakoś planuje.