Zwyrodnienie stawu kolanowego: objawy W związku z tym, że chrząstka stawowa nie jest unerwiona ani ukrwiona, zwykle w początkowej fazie choroby nie odczuwa się bólu w stawie. Kiedy jednak kolano zaczyna pobolewać, puchnąć, sztywnieć, trzeszczeć, to z reguły sygnał, że uszkodzenia stawu są już mocno zaawansowane - obejmują
Zwyrodnienie stawów to przewlekła choroba układu ruchu, która dotyka milionów ludzi na całym świecie. Występuje w momencie, gdy pełniąca ochronę kości chrząstka stawowa uszkadza się, a organizm nie jest w stanie samoistnie naprawić tych uszkodzeń. Choroba zwyrodnieniowa może dotyczyć każdego stawu w naszym organizmie, jednak najczęściej dotyczy: kolana, biodra oraz stawów rąk. Zwyrodnienie stawów – objawy Choroba zwyrodnieniowa stawów rozwija się w wyniku zaburzeń chrząstki stawowej, której zadaniem jest amortyzacja ruchów stawu i umożliwienie sprawnego przesuwania się powierzchni stawowych względem siebie. Z czasem uszkodzeniu ulegają także inne struktury – kość podchrzęstna, torebka stawowa, otaczające staw więzadła, ścięgna oraz mięśnie. Skutkiem tego są dolegliwości bólowe, które zwiększają się po okresie spoczynku oraz dłuższym używaniu stawu, bolesność, sztywność stawów (najbardziej odczuwalne rano i po okresie unieruchomienia), ograniczenie ruchomości stawu, uczucie przeskakiwania oraz zwiększanie czy zmiana obrysów stawu. Ból stawów występuje także w nocy, prowadząc do bezsenności. Choroba zwyrodnieniowa stawów prowadzi do pogorszenia jakości życia i niepełnosprawności. Najczęściej lokalizuje się w stawach kolanowych, biodrowych oraz ramiennych. Objawy choroby zwyrodnieniowej stawów mogą dotyczyć jednego lub kilku stawów jednocześnie. Zwyrodnienie stawów – przyczyny Przyczyny zwyrodnienia stawów oraz bezpośredni czynnik wywołujący chorobę zwyrodnieniową stawów zazwyczaj nie są znane, chociaż istnieje kilka teorii, które próbują wytłumaczyć powody powstania tej jednostki chorobowej. Do przyczyn choroby zwyrodnieniowej stawów, poza czynnikami genetycznymi, zaliczamy: choroby wieku dziecięcego, jak np. dysplazja stawu biodrowego, wcześniejsze urazy, a w grupie osób ze zwiększonym ryzykiem są osoby w podeszłym wieku, ponieważ zmiany zwyrodnieniowe zwiększają się w ramach upływu lat. Częściej ten problem dotyka kobiet, choć nie jesteśmy w stanie wytłumaczyć dlaczego tak się dzieje, a także osób otyłych oraz unikających systematycznej aktywności fizycznej. Stąd tak ważne jest utrzymanie prawidłowej masy ciała. Etiologicznie możemy wyróżnić artrozę pierwotną i wtórną. - Pierwotna artroza – (idiopatyczna o nieznanej etiologii), w której nieznana jest przyczyna powstania choroby zwyrodnieniowej stawów. - Wtórna artroza – postać rozwijająca się w wyniku ściśle określonego wrodzonego lub nabytego zaburzenia budowy lub funkcji elementów stawu. Przyczyny postaci wtórej: uszkodzenie aparatu torebkowo-więzadłowego oraz złamania, wady w budowie powierzchni stawowych, choroby zapalne jałowe martwice oraz złuszczenie młodzieńcze głowy kości udowej. Zwyrodnienie stawów – kiedy udać się do lekarza? Z lekarzem powinniśmy skontaktować się wówczas, gdy ból stawów lub uczucie sztywności jest odczuwalne od dłuższego czasu i nie możemy sobie z nim poradzić. Im szybciej zgłosimy się do specjalisty, tym krótszy będzie okres uczucia dyskomfortu i bólu. Współczesna medycyna potrafi skutecznie leczyć zwyrodnienia stawów, niezależnie od tego, czy jest to zwyrodnienie stawu kolanowego, czy biodrowego. Zwyrodnienie stawów – diagnostyka W przypadku zwyrodnienia stawów badaniem podstawowym jest zdjęcie rentgenowskie w projekcjach AP i LAT z ewentualnymi dodatkowymi projekcjami w zależności od zajętej okolicy. RTG dostarcza niezbędnych informacji o budowie stawu, o symetrii szpary stawowej, sklerotyzacji podchrzęstnej, obecności lub braku osteofitów, co jest niezwykle istotne w różnicowaniu OA z RZS, torbiele kostne, geody. Do obrazowania wczesnych postaci choroby zwyrodnieniowej stawów służy nam badanie NMR lub artroskopia. Ta ostatnia nie jest traktowana jako procedura stricte diagnostyczna. Zawsze należy ją rozpatrywać w kategorii procedury operacyjnej, która oprócz niewątpliwych walorów diagnostycznych ma wielkie możliwości naprawcze. Jak leczyć chorobę zwyrodnieniową stawów? Zwyrodnienie stawów rozpoczyna się od leczenia zachowawczego, które obejmuje postępowanie przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz utrzymanie możliwie dużego zakresu ruchów. Do leków pierwszego rzutu zaliczamy leki przeciwbólowe z grupy paracetamolu, pozwalające ograniczyć nieprzyjemne objawy chorobowe, a co za tym idzie – zwiększyć funkcje pacjenta. Leczenie farmakologiczne, poza lekami przeciwbólowymi, musi być wsparte terapią fizykalną pod postacią systematycznej aktywności ruchowej, pozwalającej poprawić siłę i elastyczność mięśni wokół chorych stawów. Daje to także możliwość zwiększenia zakresu ruchu oraz zmniejsza ból. Jeżeli zmiany choroby zwyrodnieniowej stawów są zaawansowane, musimy niejednokrotnie skłaniać się ku iniekcjom dostawowym z preparatów kwasu hialuronowego. W dzisiejszych czasach dostępne preparaty medycyny regeneracyjnej – pod postacią komórek macierzystych – dają szansę na zatrzymanie procesu chorobowego i poprawę stanu pacjenta. Jest to niezwykłe, ponieważ dotychczasowe leczenie ograniczało się jedynie do leczenia paliatywnego i nie miało wpływu na proces zwyrodnienia. Dostępna w naszej klinice terapia komórkami macierzystymi daje bardzo dobre rezultaty w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów. W przypadkach, gdy powyższe leczenie zawodzi, a zmiany związane ze zwyrodnieniem stawów są bardzo zaawansowane, leczeniem ostatecznym może się okazać endoprotezoplastyka stawu, czyli wszczepienie sztucznego stawu. Leczenie operacyjne zwyrodnienia stawów Celem zabiegu jest przede wszystkim uwolnienie pacjenta od bólu oraz poprawa funkcji stawu. Gama możliwych do zaproponowania technik operacyjnych obejmuje: osteotomie okołostawowe, synowektomie, mozaikoplastyki, przeszczepy chrząstki, alloplastyki stawów, artrodezy stawów. Nowymi metodami są przeszczepy chrzęstno-kostne, autologiczne przeszczepy chrząstki, hodowle chondrocytów oraz inżynieria tkankowa. Najczęściej wykonywaną operacją jest alloplastyka stawu. Choroba zwyrodnieniowa stawów bardzo często dotyka stawu kolanowego. W dużej części są to kobiety po 50 roku życia. Zwykle objawia się postępującym przykurczem zgięciowym oraz szpotawym wygięciem stawu. W leczeniu tej postaci artrozy szczególne miejsce znalazła wysoka osteotomia kości piszczelowej. Wskazana jest u osób młodych, bez patologii naczyniowej, bez otyłości, z dolegliwościami zlokalizowanymi w jednym przedziale. Alloplastyka stawów kolanowych polegająca na częściowej lub całkowitej wymianie zmienionych zwyrodnieniowo elementów stawu kolanowego. W klinice Rehasport wykonywane są endoprotezy jednoprzedziałowe – zabieg polegający na wymianie jednego segmentu stawu objętego chorobą zwyrodnieniową stawów. Zabieg zdecydowanie mniej inwazyjny od całkowitej alloplastyki jednak posiadający szereg wykluczeń dlatego decyzja o jego wykonaniu musi być oparta o wnikliwe badania przedoperacyjne. Korzyścią jest szybsza rekonwalescencja oraz mniejsza inwazyjność zabiegu. Najczęściej zgłaszający się do kliniki Rehasport pacjenci mają uogólnioną postać choroby zwyrodnieniowej. Wówczas pacjenci kwalifikowani są do alloplastyki dwuprzedziałowej. Oprócz endoprotez anatomicznych, które w możliwie jak najdokładniejszy sposób odwzorowują biomechanikę kolana mamy także możliwość zaplanowania zabiegu z zastosowaniem spersonalizowanego instrumentarium przygotowanego specjalnie dla operowanego pacjenta. Wówczas w oparciu o badania przedoperacyjne wytwarzane są dedykowane bloczki do opracowania końców stawowych kości udowej i piszczelowej dzięki czemu mamy pewność, iż zastosowany implant najlepiej odwzorowuje anatomię operowanego stawu. Czytaj więcej o endoprotezoplastyce stawu kolanowego. Staw biodrowy jest drugą pod względem częstości lokalizacją, którą zajmuje choroba zwyrodnieniowa stawów. Objawia się ograniczeniem głównie rotacji wewnętrznej, a wraz z postępem choroby w pozostałych zakresach. Najczęściej jednak przyczyną kontaktu z lekarzem jest ból, który początkowo może promieniować do stawu kolanowego, co przy niedokładnym badaniu przedmiotowym może opóźnić postawienie ostatecznego rozpoznania. Alloplastyka przynosi bardzo wysoki odsetek powodzeń. Zabieg operacyjny polega na wymianie stawu biodrowego i zastąpieniu go metalowymi implantami. Kwalifikacja do zabiegu odbywa się w oparciu o szczegółowy wywiad zebrany od pacjenta. Klinika Rehasport dysponuje szerokim wachlarzem możliwego doboru implantów, które najbardziej będą odpowiadał oczekiwaniom pacjenta. Ścisła współpraca z firmami produkującymi implanty zapewnia pełen dostęp do najnowszych i najbardziej zaawansowanych technologii dzięki czemu każdego pacjenta ze wskazaniami do alloplastyki stawu biodrowego można właściwie zakwalifikować i leczyć operacyjnie w Rehasport. Czytaj więcej o endoprotezoplastyce stawu biodrowego. Coraz doskonalsze techniki chirurgiczne w tym miniinwazyjne oraz implanty poparte bardzo obiecującymi odległymi obserwacjami uprawniają do szerokiego stawiania wskazań do endoprotezoplastyki w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów. Zwyrodnienie stawów leczone jest w Rehasport na każdym etapie choroby. Rehasport, to klinika ortopedyczna, której jakość opieki potwierdzona jest certyfikatem FIFA Medical Center of Exellence. Dzięki doświadczeniu specjalistów oraz wypracowaniu unikalnych metod leczenia, w fachowy sposób prowadzimy Pacjentów po urazach, wypadkach, chorobach zwyrodnieniowych, wadach postawy i wielu innych. Ścisła komunikacja lekarza, fizjoterapeuty i zespołów diagnostycznych pozwala na postawienie precyzyjnej diagnozy oraz kompleksową opiekę. Sprawdź listę specjalistów w wybranej placówce: Poznań Szpital w Poznaniu Gdańsk Konin Teraz jesteśmy także w Warszawie! Ortopeda Warszawa Fizjoterapia Warszawa Rehabilitacja Warszawa

Bywa, że ból stawu dłoni występuje na skutek uszkodzenia nerwów, urazów ręki czy wypadków w trakcie uprawiania aktywności fizycznej. Doprowadzić może do niego również niedbały styl życia, choroby zakaźne i cukrzyca. Tzw. neuropatie, które towarzyszą wymienionym zdarzeniom, dotyczą nerwu łokciowego, promieniowego i pośrodkowego.

Jak leczyć zwyrodnienie stawów 22 lutego, 2017 Za duży wysiłek w starszym wieku oraz zbyt wiele kilogramów mogą obciążać nogi. Może to prowadzić do problemów zwyrodnienia stawu kolanowego. Takie dolegliwości dotykają co piątego mieszkańca Europy. Dowiedziono, że 40 proc. zwyrodnień stawów kolanowych jest spowodowane starzeniem się, natomiast pozostałe stanowią skutek kontuzji i urazów. Dolegliwości stawowe to problem zarówno seniorów jak i coraz częściej problem młodych, prowadzących zdrowy tryb życia osób. Kolana to jedne z bardziej skomplikowanych stawów w naszym organizmie. Niestety, wiele zmian zachodzących w kolanie przebiega dyskretnie, bez widocznych dolegliwości. Kiedy odczuwamy ból, choroba prawdopodobnie zaczyna się rozwijać. Ból stawu kolanowego – profilaktyka? Objawy bólu stawu kolanowego znane są większości z nas. Mogą go spowodować ćwiczenia fizyczne. Dzieje się tak ze względu na nieumiejętne ich wykonywanie lub zły dobór dyscypliny. Niektóre sporty, jak bieganie czy jazda na nartach sprawiają, że nogi są obciążone, zwłaszcza jeśli mamy dużą nadwagę. Przy odczuwaniu bólu stawu kolanowego zaleca się mniej intensywne ćwiczenia, jak jazda na rowerze oraz pływanie. Dzięki nim pozbędziesz się nie tylko dyskomfortu, ale również wzmocnisz więzadła i chrząstkę. Najważniejszą rolę w zachowaniu dobrej kondycji stawów odgrywa chrząstka stawowa. Gdy te elementy są przeciążone przeciążane, dochodzi mikrouszkodzeń, a wtedy wydzielają się enzymy, które nasilają stan zapalny. Lekarstwem na ból stawu kolanowego jest profilaktyczne przyjmowanie leków, których zadanie polega na poprawie spoistości kości. Kiedy, jednak ból stawów nie ustępuje lub się nasila niezbędna jest konsultacja u ortopedy. W postawieniu diagnozy pomocne są RTG bądź USG. Czy lyprinol wspomaga leczenie stawów? W przypadku leczenia stawów najważniejsza jest profilaktyka. Warto sięgnąć po sprawdzone medykamenty. Najczęściej wybieranym i polecanym produktem jest lyprinol. To skuteczny lek na stawy, który sprawdza się przy reumatoidalnym zapaleniu stawów oraz innych zwyrodnieniach. Skład wzbogacony w oliwę z oliwek, żelatyna oraz stabilizowany ekstrakt lipidowy z nowozelandzkiego małża zielonego. Przed kupnem warto zapoznać się z całym składem leku Lyprinol W leczeniu bólu stawów ważne jest, by przed konsultacją z reumatologiem nie przykładać ciepłych kompresów, ponieważ mogą one tylko zaszkodzić. Zwyrodnienie stawu kolanowego - objawy: Pierwsze niepokojące objawy gonartrozy to łagodne dolegliwości bólowe pojawiające się po nadmiernym wysiłku fizycznym lub podczas wchodzenia i schodzenia ze schodów. Zwykle mijają po zaprzestaniu aktywności. Wraz z rozwojem choroby ból kolan występuje co raz częściej i nasila się, a w Ból kolana to najczęściej choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego. Dotyczy milionów osób na całym świecie. Nie zawsze konieczna jest endoproteza! Istnieją skuteczne metody leczenia zwyrodnienia stawu kolanowego, które eliminują przyczyny i dolegliwości. Najlepsze efekty można osiągnąć dzięki terapii Orthokine ®. Ośrodek medycyny regeneracyjnej SPORT-MED (dr Jan Paradowski) wprowdził również do leczenia Terapię Komórkami Macierzystymi (MSC - Mesenchymal Stem Cells). Najważniejszą sprawą dla każdego chorego jest poznanie przyczyny i objawów choroby oraz możliwości jej leczenia. Gdy okaże się, że zabieg operacyjny jest jednak konieczny, wykonamy go w sposób małoinwazyjny lub w ostateczności dobierzemy odpowiednią endoprotezę. Dlatego przeczytaj artykuł i dowiedz się więcej o zwyrodnieniu stawu kolanowego. Skąd się bierze ból kolana? Choroba zwyrodnieniowa kolana (artroza, zwyrodnienie, zapalenie kostno-stawowe) jest stanem przewlekłego zapalenia stawu. Chociaż wiek jest głównym czynnikiem ryzyka, choroba ta może niestety dotyczyć również ludzi młodych. W skutek zapalenia uszkodzeniu ulega przede wszystkim chrząstka, ale także więzadła, łąkotki i pozostałe struktury stawu. To jednak ubytki chrząstki determinują w największym stopniu rozwój artrozy. Naturalna amortyzacja pomiędzy kośćmi, którą stanowi chrząstka, ulega wówczas osłabieniu. Gdy tak się dzieje, kości wewnątrz stawu zbliżają się do siebie (ubytek grubości chrząstki) i trą jedna o drugą. Odsłonięte przez ubytki chrząstki zakończenia włókien nerwowych drażnione są podczas każdego ruchu. Tarcie powoduje ból, obrzęk (widoczny w badaniu USG, a czasem nawet „gołym” okiem), sztywność, zmniejszoną zdolność do poruszania się, później także powstanie wyrośli kostnych, tzw. osteofitów (widocznych w badaniu RTG i USG). U podstaw choroby leży przewlekły proces zapalny, niszczący chrząstkę. Umiejętne zwalczanie tego zapalenia (terapia Orthokine ®), regeneracja chrząstki oraz dbałość o właściwości biomechaniczne stawu (rehabilitacja) są kluczowe w opanowaniu postępu choroby. Kogo dotyczy choroba zwyrodnieniowa? Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszym typem zapalenia stawów. Choć może wystąpić nawet wśród młodych ludzi, ryzyko zachorowania wzrasta po 45 roku życia. Liczne badania wskazują, że właśnie zapalenie kostno-stawowe (ang. osteoarthritis) stawu kolanowego jest jednym z najczęściej występujących. Z badań wynika również, że to kobiety są bardziej narażone na artrozę. Przyczyny artrozy kolana Najczęstszą przyczyną choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego jest wiek. Niemal u każdego z nas, w pewnym wieku, występuje pewien stopień zmian zwyrodnieniowych. Jednakże istnieje szereg czynników zwiększających ryzyko wystąpienia znaczącego zwyrodnienia stawów, nawet w młodszym wieku: Wiek - zdolność chrząstki do regeneracji zmniejsza się wraz z biegiem lat. Wzrasta natomiast ilość cykli pracy stawu, sumują się mikroprzeciążenia, a czasami też większe urazy. Nadwaga - nadmierna masa ciała zwiększa obciążenia stawu kolanowego. Każdy zbędny kilogram sprawia wrażenie dodatkowych 3 - 4 kilogramów dla kolan. Patologiczna tkanka tłuszczowa produkuje ponadto substancje, które drogą krwi dostają się do stawu i powodują jego uszkodzenie. Miażdżyca naczyń (gorsze ukrwienie warstwy podchrzęstnej kości, zawały kości), Cukrzyca Zaburzenia hormonalne - udowodniono, że mniejszenie masy ciała o 5 kg potrafi zmniejszyć dolegliwości bólowe nawet o 50%. Dziedziczenie - czynniki genetyczne odgrywają istotną rolę w rozwoju choroby zwyrodnieniowej. Występowanie artrozy lub choroby reumatoidalnej u rodziców znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia choroby u pacjenta. Dziedziczenie może dotyczyć także np. nieprawidłowej osi („skrzywienia”) kończyny, co powoduje przeciążenie danego przedziału kolana i rozwój zmian zwyrodnieniowych. Tak się dzieje w przypadku kolana koślawego lub szpotawego. Płeć - kobiety po 55 roku życia są bardziej narażone niż mężczyźni w tym samym wieku. Wpływ mają czynniki hormonalne. Urazy i przeciążenia - na ogół urazy zależą od typu wykonywanej pracy danej osoby. Ludzie wykonujący zawody, które wymagają: klękania, kucania lub podnoszenia ciężarów są bardziej narażeni na rozwój zmian zwyrodnieniowych z powodu częstego, nieprawidłowego obciążania i nacisku na powierzchnie stawowe. Sport - wyczynowi sportowcy, zwłaszcza uprawiający takie dyscypliny jak: piłka nożna, tenis, koszykówka czy sprinterzy, są obarczeni większym ryzykiem rozwoju choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Dużą grupę moich pacjentów stanowią też osoby uprawiające sport rekreacyjnie, często jednak bardzo intensywnie. Wśród nich biegacze mają najczęściej problemy z kolanami (i stopą). Oznacza to, że sportowcy powinni stosować wszelkie środki zapobiegawcze, aby uniknąć urazów i przeciążeń. Wiele można osiągnąć stosunkowo prostymi środkami. Ważne jest, aby pamiętać o regularnych i umiarkowanych ćwiczeniach wzmacniających i rozciągających. W rzeczywistości to właśnie słabe mięśnie okolicy kolana zmniejszają jego stabilność i prowadzą do szybszego „wycierania” chrząstki, a następnie zmian zwyrodnieniowych. Niewłaściwie trenowane mięśnie łatwo ulegają też przykurczom, generując przeciążenia w ścięgnach, entezach (przyczepach do kości) i więzadłach. Zaburzona w ten sposób biomechanika stawu przyspiesza „zużycie” jego elementów. Konieczny jest prawidłowy trening, regeneracja po wysiłku, dieta, czasami suplementy diety i iniekcje dostawowe specjalnych preparatów (kwas hialuronowy, osocze bogatopłytkowe PRP, Orthokine). Inne przyczyny - osoby, u których występuje reumatoidalne zapalenie stawów, czyli drugi najczęstszy rodzaj zapalenia stawów, są bardziej narażone na rozwój zmian zwyrodnieniowych. U tych pacjentów konieczne jest prawidłowe leczenie choroby podstawowej u reumatologa, a także wielokierunkowe postępowanie ortopedyczne. Także ludzie z pewnymi zaburzeniami metabolicznymi (wynikającymi np. z nadmiaru żelaza lub hormonu wzrostu) lub tkanki łącznej (np. HKS – hipermobilność konstytucjonalna stawów), są obarczeni wyższym ryzykiem choroby zwyrodnieniowej stawów. Krew wewnątrz stawu mocno uszkadza chrząstkę, dlatego hemofilia może doprowadzić do ciężkiego zniszczenia i konieczności endoprotezoplastyki. Znalezienie przyczyny warunkuje więc prawidłowe postępowanie. Konieczne jest indywidualne podejście do pacjenta i dopasowanie najbardziej bezpiecznej i skutecznej metody leczenia. Gdy pełne postępowanie zachowawcze nie przynosi już efektów, wskazana jest operacja wymiany stawu na sztuczny – endoproteza stawu kolanowego (zwana też alloplastyką). Dowiedz się więcej o operacji endoprotezoplastyki stawu kolanowego – kliknij tutaj. Objawy choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego Choroba ta przebiega różnie, w zależności od stopnia zaawansowania, wieku, aktywności fizycznej i innych predyspozycji, ale do najczęstszych objawów zdecydowanie można zaliczyć : ból kolana, który wzmaga się podczas aktywności, a zmniejsza się podczas odpoczynku. Spowodowany jest odsłonięciem wolnych zakończeń nerwowych warstwy podchrzęstnej kości przez uszkodzoną chrząstkę obrzęk kolana uczucie ciepła w stawie sztywność w kolanie, zwłaszcza rano lub po dłuższej chwili bezruchu, np. po siedzeniu w biurze lub przed telewizorem zmniejszenie zakresu ruchomości stawu kolanowego (ang. ROM – Range of Motion), przez co trudno jest np. wstać z krzesła lub wysiąść z samochodu. Utrudnione jest korzystanie ze schodów, potem nawet spacerowanie skrzypienie, chrupanie i trzaski w kolanie, zwłaszcza w wyniku nagłego ruchu kolanem wiele osób mówi również, że zmiany pogody wpływają na stopień bólu kolana i problemy w jego funkcjonowaniu. Jak można zdiagnozować chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego? Rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego opiera się głównie na zebraniu historii medycznej pacjenta, dokładnym opisaniu obecnych objawów oraz na badaniu ortopedycznym. W rozmowie z lekarzem należy zwrócić uwagę na to, co powoduje narastanie bólu, a co go łagodzi. Warto również dowiedzieć się, czy ktoś w rodzinie cierpiał wcześniej na chorobę zwyrodnieniową stawów lub choroby reumatoidalne. Ortopeda może zlecić dodatkowe badania, w tym: RTG, które pokaże stopień zaawansowania zmian kostnych, zwężenie szpary stawowej, osteofity ( wyrośla kostne ), sklerozytacje podchrzęstne, zaostrzenie wyniosłości międzykłykciowej, nieprawidłową oś kończyny USG – kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej MRI - rezonans magnetyczny – wykonywany najczęściej, gdy RTG i USG nie dają jasnej przyczyny bólu stawu. Badanie krwi - w celu wyeliminowania innych przyczyn dolegliwości, takich jak choroby reumatoidalne, borelioza itd. Jakie są sposoby leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego? Rozwój ortopedii w ostatnich latach otworzył nowe, spektakularne możliwości leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Coraz częściej udaje nam się opóźnić lub ominąć etap operacji wymiany stawu ( endoprotezy kolana ), poprzez stosowanie nowoczesnych metod, głównie terapii Orthokine® i Czynników Wzrostu ( osocze bogatopłytkowe GPS = PRP – Platelets Rich Plasma ). Metody te wykorzystują naturalne zdolności organizmu do hamowania choroby zwyrodnieniowej i wzmocnienia chrząstki stawowej. Najważniejszym celem leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego jest łagodzenie bólu i przywrócenie zakresu ruchomości wraz z możliwością poruszania się. Plan leczenia musi być dobrany indywidualnie. Oprócz terapii Orthokine® i Czynników Wzrostu będzie zazwyczaj zawierać kombinację czynności opisanych poniżej. Leczenie zachowawcze (nieoperacyjne) Obniżenie masy ciała. Utrata nawet kilku kilogramów może znacząco zmniejszyć ból kolana. Ćwiczenia. Wzmacnianie i rozciąganie mięśni wokół stawu kolanowego powoduje większą stabilność, prawidłową biomechanikę i zmniejsza ból. Leki przeciwbólowe i leki przeciwzapalne. Na rynku dostępnych jest wiele leków z grupy NLPZ (Niesterydowe Leki PrzeciwZapalne) - na receptę (jak ketoprofen lub diclofenak) oraz dostępnych bez recepty (ibuprofen). Pomagają zmniejszyć stan zapalny i dolegliwości bólowe. Trzeba jednak pamiętać, że nie wolno stosować leków przeciwbólowych więcej niż 10 dni bez konsultacji z lekarzem. Biorąc je dłużej, zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych. Do najważniejszych należą: krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego (żołądek, dwunastnica) – zwłaszcza w USA, gdzie dostępność do leków z grupy NLPZ jest duża, a do lekarzy mniejsza, krwawienia stały się częstą przyczyną zgonów. Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy (niszczenie błony śluzowej żołądka przez kwas solny zawarty w soku żołądkowym) Zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy Obniżenie krzepliwości krwi (możliwość krwawień) Uszkodzenie nerek Uszkodzenie szpiku kostnego Dlatego tak istotne jest stosowanie innych metod, które nie powodują ogólnoustrojowych działań ubocznych. W tym przypadku zaleca się stosowanie terapii Orthokine, która miejscowo blokuje stan zapalny w stawie, bez efektów ubocznych i nie ma żadnych działań niepożądanych. Zastrzyki z kortykosteroidów, tzw. blokada sterydowa do kolana – steroidy działają silnie przeciwzapalnie i niwelują ból. Niestety wywierają bardzo negatywne działania ogólnoustrojowe ( zaburzenia hormonalne, cukrzycę) oraz miejscowe (nieodwracalne uszkodzenie chrząstki stawowej!). Ta forma terapii powinna być więc zarezerwowana tylko dla pacjentów, którzy w krótkim czasie poddadzą się operacji endoprotezy kolana (alloplastyki stawu kolanowego). Alternatywą jest terapia Orthokine, która działa silnie przeciwzapalnie, ale bez efektów ubocznych. Ultrasonografia interwencyjna – ostrzyknięcie rejonów objętych chorobą odpowiednim lekiem, pod kontrolą USG. Wysoko skuteczna forma terapii. Wymaga dużej sprawności i doświadczenia od ortopedy. Dowiedz się więcej o USG interwencyjnym – kliknij tutaj Iniekcje kwasu hialuronowego, tzw. wiskosuplementacja. Kwas hialuronowy podawany w iniekcjach do kolana zwiększa lepkość płynu stawowego, a tym samym jego właściwości smarne. Zmniejszamy tarcie między powierzchniami chrząstek, ból kolana, trzeszczenia i uczucie sztywności, niejednokrotnie poprawiamy także zakres ruchomości. Tabletki z glukozaminą, kolagenem, chondroityną. Badania nie udowodniły ich skuteczności, choć są mocno rozpowszechnione. Maści przeciwzapalne – np. Voltaren, Reparil, Fastum, Ketonal. Stosowane zewnętrznie mogą przynieść czasową poprawę. Ich działanie jest jednak znacznie ograniczone przez słabe przenikanie w głąb stawu przez barierę skóry, tkanki podskórnej, powięzi itd. Lepszą penetrację leku, dzięki liposomalnej strukturze, umożliwiają takie spray'e, jak Diky 4% czy Ketospray forte. Stabilizatory i ortezy stawu kolanowego. Polecane są głównie w uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego ACL lub innych więzadeł. Pomagają zachować lepszą stabilność kolana, przeciwdziałając tym samym dalszym uszkodzeniom chrząstki i łąkotek. Fizjoterapia. Bardzo istotna część procesu terapeutycznego. Często konieczne są ćwiczenia wzmacniające i rozciągające. Masaże, terapie manualne wykonywane przez doświadczonego rehabilitanta są najważniejsze. Fizykoterapia (np. krioterapia, ultradźwięki, jonoforeza czy prądy TENS) działa wspomagająco. Skuteczna może okazać się także akupunktura, która w Niemczech stosowana jest już w codziennie praktyce szpitalnej. Fizjoterapeuta nauczy cię również sposobów na wzmocnienie siły mięśni i zwiększenie elastyczności stawów w warunkach domowych. Wskaże również, w jaki sposób wykonywać podstawowe czynności codzienne bez obciążania kolan. W swojej praktyce współpracuję na co dzień z wysokiej klasy rehabilitantami. Dzięki wielokierunkowemu, indywidualnie dobranemu podejściu do pacjenta, uzyskujemy dobre wyniki naszej pracy. Leczenie operacyjne Operacja ma zarówno wiele zalet, jak i wad. Przy prawidłowej kwalifikacji do zabiegu (prawidłowa ocena uszkodzonych struktur i ocena możliwości ich naprawy), uzyskujemy szybko znaczną poprawę. Każda operacja niesie jednak ze sobą ryzyko, dlatego jest wykonywana jedynie wówczas, gdy stopień uszkodzenia struktur wewnątrzstawowych jest duży, a zachowawcze formy leczenia nie przynoszą pozytywnego efektu. Najczęściej wykonywane zabiegi w chorobie zwyrodnieniowej kolana to: artroskopia, osteotomia i endoproteza stawu kolanowego. Artroskopia – małoinwazyjny zabieg endoskopowy. Umożliwia bezpieczną naprawę większości struktur wewnątrzstawowych. Z dwóch kilkumilimetrowych nacięć skóry z przodu kolana wprowadzamy podłużną kamerę i narzędzia do wnętrza kolana. Procedura ta jest często wykonywana u sportowców (skomplikowane rekonstrukcje więzadłowe, rekonstrukcje chrząstki, szycie łąkotki) oraz w przypadku stosunkowo młodych pacjentów z początkiem artrozy (na ogół przed 60 rokiem życia). W pierwszym przypadku umożliwiamy powrót do wyczynowego sportu w krótkim czasie, w drugim dajemy szansę na zmniejszenie dolegliwości i odsunięcie w czasie lub ominięcie konieczności wykonania endoprotezy. Osteotomia - procedura przecięcia kości, korekcji osi kończyny i zespoleniu kości. Odciążamy w ten sposób chory przedział kolana, najczęściej przyśrodkowy (to on właśnie najczęściej ulega uszkodzeniu). Osteotomia często jest zalecana, gdy doszło do złamania kości w okolicy kolana (np. złamania bliższego końca kości piszczelowej) i nie zostało ono właściwie wyleczone. Powodzenie takiej operacji jest mocno uzależnione od prawidłowej kwalifikacji pacjenta i prawidłowego przeprowadzenia samego zabiegu. Zaletą jest (czasowe) ominięcie alloplastyki, wadą konieczność długiego unieruchomienia w gipsie, aby umożliwić zrost kostny. Endoproteza stawu stawu kolanowego (alloplastyka, endoprotezoplastyka) - to duży zabieg chirurgiczny, w którym wycinamy końce stawowe kości wg odpowiedniej techniki, a następnie osadzamy na nich metalowe elementy endoprotezy (z tzw. cementem kostnym lub jedynie mechanicznie). Nowe powierzchnie stawowe tworzą tzw. wkładki: polietylenowe, ceramiczne lub metalowe. Wymiana może obejmować jedną część kolana (przedział przyśrodkowy) lub całe kolano. Celem operacji jest przywrócenie większej ruchomości i wyeliminowanie bólu. Tak też się dzieje w większości przypadków. Jest to jednak duży i obciążający zabieg operacyjny, do którego trzeba być dobrze przygotowanym. Powikłania, choć rzadkie, bywają bardzo groźne ( infekcje kostne, obluzowania protezy, powikłania zatorowo-zakrzepowe). Dlatego też alloplastyka stawu kolanowego powinna być zarezerwowana dla osób powyżej 55 roku życia, z ciężką chorobą zwyrodnieniową stawu, u których prawidłowe i intensywne leczenie zachowawcze (w tym terapia Orthokine) nie przyniosło oczekiwanych efektów. Do operacji nie możemy bezpiecznie zakwalifikować osób w mocno podeszłym wieku, z zaawansowaną niewydolnością krążenia lub oddechową, zaburzeniami hormonalnymi (głównie dotyczącymi tarczycy), po udarze mózgu lub z innymi poważnymi schorzeniami internistycznymi. Tym osobom proponujemy intensywne postępowanie zachowawcze. Jednak mimo pewnego ryzyka ogólne wyniki przeprowadzania zabiegów wszczepienia endoprotezy są w ostatnich latach bardzo dobre. Podsumowując, należy podkreślić istotną rolę wczesnej diagnozy i stałego kontaktu z lekarzem ortopedą. Najlepszą alternatywą dla zabiegów operacyjnych pozostaje terapia Orthokine®, leczenie z wykorzystaniem Czynników Wzrostu PRP, wiskosuplementacja oraz indywidualnie dobrana, profesjonalna rehabilitacja. W swojej praktyce monitoruję postępy choroby zwyrodnieniowej i dobieram odpowiednie metody leczenia przy współpracy z wysokiej klasy radiologami, reumatologami oraz rehabilitantami. Wykazano, w szczególności w aspekcie stawu kolanowego, że zapalenie błony maziowej koreluje z nasileniem dolegliwości bólowych, ciężkim przebiegiem choroby oraz zmianami degeneracyjnymi chrząstki stawowej [11, 14, 15]. Obecność objawów stanu zapalnego zauważalna jest zazwyczaj po dokładnym zbadaniu pacjenta.

... Początkujący Szacuny 1 Napisanych postów 13 Na forum 9 lat Przeczytanych tematów 177 Witam. Z racji wykonywanej pracy postanowiłem przybliżyć temat tej przypadłości. Jeżeli będziecie mieli pytania do lekarzy ortopedów zapraszam do zadawania ich na stronie. Pytania i odpowiedzi będę również przeklejał tutaj:) Zwyrodnienie stawów, inaczej artroza jest to choroba, która dotyka coraz to więcej osób. Jest to choroba ludzi starszych, a także osób aktywnie uprawiających sport i wielbicieli nurkowania. Szacuje się, że cierpi na nią około • 30% ludzi, którzy ukończyli czterdziesty rok życia • 50% pięćdziesięcio i sześćdziesięciolatków • ponad 70% osób, które przekroczyły granicę siedemdziesięciu lat. Artroza jest obecnie najczęstszą przyczyną przyznawania renty inwalidzkiej. Dlatego też w trosce o własne zdrowie jak najwcześniej trzeba zacząć stosować leki i suplementy diety, które pomogą odbudować chrząstkę stawową oraz będą przeciwdziałać jej dalszej degeneracji. W wielu przypadkach pomaga także odpowiednia dieta i regularne ćwiczenia, ale niestety wraz z wiekiem postęp choroby jest coraz trudniejszy do zatrzymania, a proces leczenia może trwać od kilku miesięcy do kilku lat. W takim przypadku niezbędne są specjalistyczne preparaty zawierające kwas hialuronowy lub też zastrzyki dostawowe ze sterydów. Dzięki nim istnieje duża szansa na regenerację chrząstki stawowej, a tym samym na złagodzenie bólu i odzyskanie sprawności motorycznej. Zwyrodnienie stawów jest to choroba, której istotą jest powiązanie ze sobą procesów degradacji chrząstki stawowej oraz zaburzeń jej syntezy. W wyniku tego następuje powolne ścieranie się chrząstki stawowej, które powoduje ból i ograniczenie sprawności ruchowej. Konsekwencją zmniejszenia powierzchni chrząstki stawowej jest to, że kości są położone zbyt blisko siebie i przy poruszaniu ocierają się, co powoduje powstanie stanu zapalnego i promienisty ból w trakcie wykonywania zwykłych czynności, takich jak chodzenie, wstawanie czy siadanie. Pojawia się sztywnienie kości, trzeszczenie, a w zaawansowanym stadium całkowite zniekształcenie stawu. W takim przypadku niezbędne są leki stosowano miejscowo poprzez tak zwane iniekcje dostawowe zawierające zarówno środek przeciwbólowy jak też hialuronian sodu, czyli substancję wspomagającą syntezę chrząstki stawowej. Najczęściej choroba dotyka stawu kolanowego, biodrowego, a także stawów rąk i palców. Jej przyczyny mogą być pierwotne (idiopatyczne) a ich etymologia jest niestety nieznana, lub wtórne czyli wywołane przez miejscowe uszkodzenie struktury chrząstki stawowej, urazy i choroby ogólnoustrojowe. Rodzaje zwyrodnienia stawów • choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego zwana gonartrozą polega na stopniowym ścieraniu się chrząstki stawu kolanowego. Znacznie częściej występuje ona u kobiet niż u mężczyzn. Rozpoznać ją można po częstych przykurczach i uciążliwym bólu kolana, które traci swoja sprawność, a w rezultacie nawet proste czynności takie jak wchodzenie po schodach czy podnoszenie się z pozycji siedzącej sprawiają ból. • zwyrodnienie stawu biodrowego czyli koksartroza jest jednym z najcięższych i najbardziej bolesnych rodzajów choroby zwyrodnieniowej stawów. Jej pierwsze objawy to łagodny ból i lekkie przykurcze utrudniające na przykład zakładanie nogi na nogę. Jednakże nieleczona postępuje bardzo szybko powodując ból nie do zniesienia i całkowite wyłączenie chorego z normalnego życia • choroba zwyrodnieniowa rąk – powoduje znaczne ograniczenie sprawności rąk i palców. Chory ma utrudnione chwytania i podnoszenie małych przedmiotów. Przyczyny choroby • starzenie się organizmu, w wyniku czego następuje zmniejszenie syntezy tkanek chrząstki stawowej • intensywne treningi, które obciążają stawy • Nadwaga • przeciążenie stawów wynikające z genetycznych wad w budowie szkieletu lub spowodowane wadami postawy • urazy powstałe w wyniku wypadków • mikro urazy • zaburzenia neurologiczne • czynniki genetyczne • dna moczanowa i reumatoidalne zapalenie stawów to dolegliwości, które znacznie zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów Metody leczenia Współczesna medycyna oferuje wiele metod, dzięki którym zwyrodnienie stawów leczenie prowadzi do całkowitego lub przynajmniej częściowego ustąpienia objawów chorobowych. Dzięki temu pacjent może normalnie funkcjonować, nie odczuwa dokuczliwego bólu i następuje u niego poprawa sprawności motorycznej. Wyróżniamy następujące metody leczenia: • Leczenie farmakologiczne – głównie poprzez zastosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych • Leczenie niefarmakologiczne – polega przede wszystkim na eliminacji lub ograniczeniu czynników sprzyjających chorobie. Możemy tu zaliczyć walkę z otyłością, korygowanie wad postawy, ćwiczenia usprawniające czyli kinezyterapię oraz ogólną zachętę do codziennej aktywności ruchowej. W przypadku podeszłego wieku lub też dużego zaawansowania choroby stosuje się urządzenia ortopedyczne, takie jak laski, kule, opaski ochronne i stabilizatory ( ortezy ). Ich celem jest mechaniczne odciążenie najbardziej chorych stawów. • Leczenie operacyjne- stosowane w przypadku zmian nie dających pozytywnych rokowań na leczenie farmakologiczne. W miejsce chorego stawu biodrowego lub kolanowego wstawiana jest wykonana z biomateriałów endoproteza. Jest to implant, który wszczepiany jest po uprzednim usunięciu nasad kostnych. Zabieg ten przynosi znaczną poprawę sprawności ruchowej oraz praktycznie całkowicie niweluje ból w stawie. • Leczenie miejscowe – czyli zastrzyki dostawowe, które cechują się zarówno działaniem przeciwbólowych jak też spowalniającym degeneracje chrząstki stawowej poprzez odtworzenie lepko-elastycznych właściwości płynu stawowego. Do tej pory stosowano jedynie leki sterydowe, których stosowanie wiązało się wieloma skutkami ubocznymi. Obecnie alternatywą dla zastrzyków sterydowych jest szwajcarski preparat Synolis V-A, który jest preparatem posiadającym bardzo wysokie stężenie kwasu hialuronowego, dzięki czemu efekty leczenie są już widoczne po jednym zastrzyku i utrzymują się nawet do roku czasu. Dodatkowo jest to jedyny preparat podawany dostawowo, który zawiera sorbitol. Substancja ta eliminuje wolne rodniki i dzięki temu redukuje proces zapalny oraz chroni kwas hialuronowy w stawie. Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ ... Początkujący Szacuny 1 Napisanych postów 13 Na forum 9 lat Przeczytanych tematów 177 ... Ekspert Szacuny 156 Napisanych postów 1971 Wiek 32 lat Na forum 11 lat Przeczytanych tematów 15862 Podstawa to ,,leczenie przez odżywianie''. W większości przypadków na opisane wyżej choroby dotykają osoby, które mają złą/niezdrową dietę. Polecam książkę dr Bernarda Jensena pt. ,,Artretyzm reumatyzm osteoporoza leczenie przez odżywianie" ... Początkujący Szacuny 1 Napisanych postów 13 Na forum 9 lat Przeczytanych tematów 177 Sajanin ma racje. Trzeba dbać o stawy w każdy możliwy sposób. Zdrowy styl życia, ćwiczenia z głową, odżywianie itp. A jeżeli już trzeba zastosować zastrzyki dostawowe to warto poszukać takich które mają w sobie to coś. Ilość kwasu hialuronowego w jednej ampułko strzykawce powinna być wyznacznikiem wyboru preparatu. Jak ktoś ma pytanka odnośnie zastrzyków dostwowych zapraszam do kontaktu.

Бաтрև ለивсεլаነυԷй γаጹΕнтոշуቯ пр
Ըኮ крι ዎዱβ уκοреζ дθЧ б
Уփቀπ зուхቸኩΘ навωпрիΑզθգо օቼο
ዟሮըኧε фожодуզГուщаπоλ аλиτа аጬ едувοβማջот
Оцаца ዜյιψ ղиገеФ брεф λеፎыкኺшուዥприպοσθхр օ ςур
Wskazaniem jest najczęściej zwyrodnienie stawu kolanowego, choć przeprowadza się ją także m.in. w przypadku kolan szpotawych. Osteotomia to alternatywa dla endoprotez, często wykorzystywanych w przypadku zniszczenia i deformacji stawu. Pomaga w szybki sposób powrócić do pełnej sprawności. Po zabiegu konieczna jest rehabilitacja. Zwyrodnienie stawów było kiedyś schorzeniem osób starszych, teraz dotyczy coraz młodszych pacjentów. Choroba zwyrodnieniowa to przede wszystkim ból i ograniczenia ruchomości stawów. Problem zaczyna się od uszkodzenia chrząstki, a może skończyć się do kalectwa. Jakie są przyczyny i objawy choroby zwyrodnieniowej stawów? Jak przebiega leczenie? Choroba zwyrodnieniowa stawów czyli popularne zwyrodnienie stawów (łac. arthrosis deformans, morbus degenerativus articulorum, osteoarthrosis, osteoarthritis a po polsku osteoartroza), to choroba przewlekła i nieodwracalna. Nie ma jednej definicji choroby zwyrodnieniowej stawów, ale specjaliści są zgodni, że przyczyną dolegliwości jest brak równowagi między niszczeniem a odbudową w obrębie chrząstki stawowej. Czynnikami, które otwierają drogę zwyrodnieniu stawów są: nadmierne przeciążenie stawu i obniżenie jakości elementów budujących staw. Jeśli do tego dojdzie, kolejne przyczyny wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów można podzielić na te, na które mamy wpływ i na te, które nie zależą od nas. Spis treściZwyrodnienie stawów: objawyZwyrodnienie stawów: przyczynyZwyrodnienie stawów: leczenie Zwyrodnienie stawów: objawy Przyjmuje się, że pierwsze objawy osteoartrozy pojawiają się między 40. a 60. rokiem życia, ale coraz częściej można je obserwować u ludzi dużo młodszych. Powinny nas zaniepokoić wszelkiego rodzaju strzykania, trzaski, zgrzytania w stawach, a także silny ból przy obciążeniu, np. przy wchodzeniu po schodach, wstawaniu z krzesła, w czasie stania. Uszkodzenie chrząstki nie zawsze wiąże się z dolegliwościami (np. wielu sportowców nie odczuwa bólu), dlatego rozpoznanie zwyrodnienia stawów bywa postawione za późno. Charakterystyczne w przypadku zwyrodnienia stawów jest to, że na początku objawy występują wyłącznie podczas ruchu (ból startowy, sztywność startowa), później pojawiają również w spoczynku i w nocy oraz najczęściej dotyczą jednego lub kilku stawów, choć niektórzy pacjenci cierpią na ból wielostawowy. Oto cztery charakterystyczne objawy, które wraz z badaniem radiologicznym pozwalają postawić diagnozę: ból – w chorobie zwyrodnieniowej stawów ból odczuwany jest zwykle tylko w zajętym stawie (niekiedy chory może go poczuć w pachwinie czy w pobliskim stawie np. ból kolana w przypadku zwyrodnienia stawu biodrowego), występuje na początku ruchu (ból startowy np. przy wstawaniu z łóżka, krzesła) oraz w trakcie ruchu i nasila się pod koniec dnia, a ustępuje w trakcie spoczynku sztywność stawów – występuje w dwóch odmianach, jako sztywność poranna, ustępująca w kilka minut po przebudzeniu się oraz sztywność startowa, pojawiająca się w ciągu dnia po okresach bezruchu ograniczenie ruchomości – z czasem pogłębiają się problemy związane z ruchomością stawu, coraz trudniej jest np. zgiąć czy wyprostować kolano, co gorsza, może dojść do nagłego zablokowania ruchu w stawie przez fragmenty oderwanej chrząstki lub wyrośla kostne; im bardziej szwankuje staw, tym bardziej słabną mięśnie wokół, a niepełnosprawność się pogłębia trzeszczenia – gdy nierówne powierzchnie stawowe trą o siebie podczas ruchu zniekształcenie i poszerzenie obrysów – wynika ze zmiany osi ustawienia stawu, a także powstawania wyrośli kostnych (osteofitów) oraz wysięku Zwyrodnienie stawów: przyczyny Specjaliści dzielą chorobę zwyrodnieniową stawów na dwie postaci: pierwotną (idiopatyczną), której przyczyna nie jest znana, prawdopodobieństwo jej wystąpienia wzrasta wraz z wiekiem wtórną, która ma konkretną przyczynę - mogą to być nieprawidłowości w budowie stawu, jego uszkodzenie mechaniczne, choroby przewlekłe, ogólnoustrojowe np. cukrzyca czy inne choroby stawów np. RZS W przebiegu choroby zwyrodnieniowej można wyróżnić: okresy stabilizacji – stałe nasilenie objawów, które występują tylko przy ruchu okresy zaostrzeń – ból i sztywność stawów są nasilone i występują również w spoczynku i w nocy; stawy są opuchnięte a w ich wnętrzu gromadzi się w wyniku stanu zapalnego płyn Istnieje szereg czynników, które powodują zniszczenie chrząstki stawowej i prowadzą do wystąpienia choroby zwyrodnieniowej, na niektóre z nich mamy wpływ, na inne nie. Przyczyny pierwotne zwyrodnienia nie są poznane i nie mamy na nie wpływu. Mówi się o: skłonnościach genetycznych, złym składzie chemicznym mazi stawowej, niedostatecznym ukrwieniu stawów, wpływie różnych chorób, cukrzycy i zaburzeń hormonalnych, a zwłaszcza niedoczynności tarczycy. Wpływu nie mamy również na wiek i płeć - wiadomo bowiem, że prawdopodobieństwo wystąpienia ChZS zwiększa się z wiekiem i wyższe jest u kobiet, szczególnie po menopauzie. Natomiast niwelując poniższe czynniki, możemy zapobiec rozwojowi choroby lub opóźnić jej wystąpienie: nadwaga lub otyłość – redukcja wagi zmniejsza zagrożenie chorobą osłabienie mięśni wokół stawu – wyćwiczone mięśnie lepiej stabiluzują staw czynniki zawodowe – długotrwałe przeciążanie stawów (klęczenie lub uginanie kolan, podnoszeniem ciężkich przedmiotów, powtarzające się ruchy dłoni), tu jedynym wyjściem może okazać się zmiana pracy, a to nie zawsze jest proste uprawianie sportów - niektórych dyscyplin (niekoniecznie wyczynowo) wiąże się się z częstszymi kontuzjami i urazami zaburzenia budowy stawu – część zaburzeń budowy stawu można korygować poprzez rehabilitację, leczenie operacyjne i używanie ortez czy wkładek Zapobiegaj urazom Umiarkowany ruch dostosowany do naszych możliwości najlepiej służy stawom. Ważne jest, by ich nie wykręcać, ale poruszać tylko w płaszczyznach fizjologicznych. Idealny jest rower, a jeśli pływanie, to na plecach lub kraulem (w żabce skręcamy stawy). Trzeba też unikać urazów i systematycznie ćwiczyć mięśnie, pozbyć się nadwagi i otyłości, korygować niesymetryczne przeciążenia kręgosłupa (np. wyrównać podkładką w bucie długość nóg), do pracy na kolanach zakładać ochraniacze, nosić obuwie, które amortyzuje wstrząsy, nie eksploatować nadmiernie stawu w jednej pozycji. Zwyrodnienie stawów: leczenie Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów przebiega wielotorowo i zależy w dużej mierze od stopnia zaawansowania choroby. Leczenie niefarmakologiczne zwyrodnienia stawów Leczenie niefarmakologiczne odgrywa bardzo istotną rolę w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów. Nie tylko spowalnia degradację chrząstki stawowej, ale również pozwala w znacznym stopniu zmniejszyć objawy choroby i liczbę zażywanych leków. Zaliczane są do niego: utrzymanie prawidłowej masy ciała - każdy dodatkowy kilogram zwiększa ryzyko wystąpienia choroby, a potem jej późniejszego szybszego i cięższego przebiegu fizjoterapia - dobrze dobrane przez fizjoterapeutę ćwiczenia pozwalają zachować sprawność i zmniejszają dolegliwości bólowe termoterapia krioterapia: zarówno zabiegi fizykoterapeutyczne jak i zwykłe, robione w domu okłady z lodu zmniejszają ból i objawy zapalenia, ciepłolecznictwo: ciepłe okłady również zmniejszają ból i rozluźniają mięśnie odciążanie stawu - wkładki ortopedyczne, ortezy, laski czy chodziki stabilizują staw unieruchomienie - w okresach znacznego zaostrzenia choroby z objawami zapalenia stawu, nie należy jednak przedłużać unieruchomienia ze względu na niebezpieczeństwo zaniku mięśni "ułatwiacze" - rozwiązania architektoniczne i urządzenia pozwalające odciążyć stawy w codziennym życiu Dużą rolę odgrywa także edukacja i wsparcie - zarówno ze strony lekarza, jak organizacji pacjenckich i osób najbliższych. Leczenie farmakologiczne Leczenie farmakologiczne ma przede wszystkim na celu walkę z bólem. Lekiem doustnym pierwszego wyboru, gdy ból jest łagodny lub umiarkowany, jest paracetamol, który mimo, że działa słabiej od NLPZ, to jest bezpieczniejszy. Jeśli stosowanie paracetamolu nie przynosi pożądanych efektów lub chory jest w okresie zaostrzenia choroby, podaje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. diklofenak, ibuprofen, ketoprofen, naproksen, nimesulid). Ponieważ mają sporo działań niepożądanych, należy zawsze przestrzegać zalecanych dawek i zawsze stosować tylko jeden lek z tej grupy. W zaostrzeniach choroby może okazać się konieczne podanie opioidów. Niektóre osoby z różnych powodów nie mogą przyjmować dużych dawek tabletek przeciwbólowych czy przeciwzapalnych. Z tego powodu poleca się im miejscowe preparaty o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym w postaci sprayu czy żelu. Niekiedy skuteczne mogą okazać się preparaty zawierające glukozaminę i chondroitynę - nie ma dowodów na to, że leczą czy choćby hamują postęp choroby, ale czasami zmniejszają dolegliwości bólowe. Jeśli ból jest bardzo dokuczliwy, lekarz może zaproponować punkcję stawu, często z jednoczesnym podaniem leku - sterydu lub kwasu hialuronowego (wiskosuplementacja), a od niedawna również komórek macierzystych - do wnętrza stawu. Zwykle po takim zabiegu objawy ustępują na dłuższy czas. Chirurgiczne metody leczenia zwyrodnienia stawów Chrząstka wprawdzie się nie regeneruje, ale współczesna chirurgia przywraca prawidłową anatomię stawu, wykorzystując fenomenalne zdolności naprawcze naszego organizmu. Operacyjne leczenie zwyrodnienia stawów zwykle dotyczy stawów kolanowych i biodrowych. Większość zabiegów wykonuje się metodą laparoskopową (artroskopia), która w małoinwazyjny sposób pozwala usunąć uszkodzone lub narosłe elementy chrząstki. Pobudza się tkankę do rozrostu metodą punktowych mikrozłamań kości pozbawionej chrząstki. Tam, gdzie wypływa krew, powstaje skrzeplina, która z czasem przekształca się w chrząstkę włóknistą. Ma ona gorsze właściwości niż chrząstka szklista, ale może ją od biedy zastąpić. Mozaikoplastyka - zamienia się miejscami dwa fragmenty kości z chrząstką: chory i zdrowy, wycięty z mniej ważnego strategicznie miejsca tego samego stawu; tam, gdzie był ubytek, powstaje chrząstka włóknista, a po kilku miesiącach odbudowuje się prawidłowa powierzchnia chrzęstna. Wielkie nadzieje wiąże się z przeszczepami. Ze zdrowego stawu (np. łokcia, gdy leczymy kolano) pobiera się komórki chrząstki i namnaża je w laboratorium. Następnie w miejscu ubytku wszywa się łatę z okostnej wyciętej z piszczeli. Pod łatę wstrzykuje się komórki chrzęstne (chondrocyty), które z czasem stają się prawidłową chrząstką. Wszczepia się też całą chrząstkę wyhodowaną poza organizmem z chondrocytów rozmnażanych na specjalnym biologicznym stelażu. Uzyskany w ten sposób materiał lekarz dopasowuje do rozmiaru i kształtu uszkodzenia. Gdy chrząstka jest całkiem zniszczona, wstawia się metalowe protezy stawów, a polietylen, ceramika lub metal zastępują chrząstkę. Czytaj też: Stawy - jak zatrzymać degradację stawów? Stawy: co robić, by były zawsze sprawne Reumatyzm - objawy i leczenie Dieta dla stawów pomoże na stany zapalne i bóle stawów Dieta na reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) Bóle mięśni i stawów (mięśniowo-stawowe) - przyczyny Zgłoś się jak najszybciej do lekarza, jeśli: wystąpi zaostrzenie objawów, przede wszystkim bólu – oprócz podania silniejszych leków może okazać się konieczna punkcja po punkcji stawu wystąpiło znaczne nasilenie bólu, obrzęk i wzmożone ocieplenie stawu lub gorączka to mogą być objawy zakażenia, pamiętaj jednak, że ból stawu do 24 godzin po punkcji jest normą objawy choroby nasilają się pomimo rehabilitacji, eliminacji czynników ryzyka, leczenia wspomagającego – być może pora pomyśleć o leczeniu operacyjnym pojawią się nowe niepokojące objawy, np. ból wielu stawów, osłabienie, gorączka, nieuzasadnione zmniejszenie masy ciała wystąpił ból okolicy podkolanowej lub łydki – mogła pęknąć torbiel dołu podkolanowego, towarzysząca chorobie zwyrodnieniowej; lub mogło dojść do zakrzepowego zapalenia żył głębokich Agnieszka Paculanka | Konsultacja: prof. dr hab. n. med. Krzysztof Kwiatkowski, kierownik kliniki ortopedii Wojskowego Instytutu Medycznego . 784 136 518 293 378 756 703 355

zwyrodnienie stawu kolanowego leczenie forum