mierze opisujących osoby pochodzące ze ściśle określonego kręgu kulturowego, na przykład latynoskiego (Benuto, 2013), azjatyckiego (Benuto, Leany i Thaler, 2014) lub afroamerykańskiego W skrócie Zyskaj dostęp do setek lekcji przygotowanych przez ekspertów! Wszystkie lekcje, fiszki, quizy, filmy i animacje są dostępne po zakupieniu subskrypcji. W tej lekcji: fonetyka – definicja,fleksja – co to jest,składnia. Miesięczny dostęp do wszystkich przedmiotów Dostęp do 9 przedmiotów Płatność co miesiąc Zrezygnuj kiedy chcesz! 19,90Płatne co miesiąc Zrezygnuj w dowolnym momencie Kontynuuj RABAT 15% Roczny dostęp do wszystkich przedmiotów Dostęp do 9 przedmiotów Korzystny rabat Jednorazowa płatność Korzystasz bez ograniczeń przez cały rok! 84,15 7,01 zł / miesiąc Jednorazowa płatność Kontynuuj lub kup dostęp przedmiotowy Dostęp do 1 przedmiotu na rok Nie lubisz kupować kota w worku? Sprawdź, jak wyglądają lekcje na Dla Ucznia Sprawdź się Filmy do tego tematu Materiały dodatkowe paralelizm składniowy powtórzenie zadań o tej samej lub podobnej budowieapostrofa uroczysty zwrot do adresata (osoby, bóstwa, pojęcia, przedmiotu)zdanie złożone wypowiedzenie, w którym są co najmniej dwa wypowiedzenia składowe (mogą to być zdania lub równoważniki zdań)stylizacja celowe naśladowanie w wypowiedzi stylu innego utworuzdanie złożone podrzędnie wypowiedzenie, w którym jedno ze zdań składowych (podrzędne) rozwija lub zastępuje pewien element drugiego ze zdań (nadrzędnego); zdanie podrzędne nie może istnieć niezależnie; ze względu na zastępowaną część zdania nadrzędnego wśród zdań podrzędnych można wyróżnić: podmiotowe (Było jasne (co?), że nikt niczego nie zrozumiał), orzecznikowe (Julia jest taka (jaka jest?), że wszyscy ją uwielbiamy), dopełnieniowe (Kupiła krem zachęcona tym (czym?), że ładnie pachnie), przydawkowe (To jest sposób (jaki?), jaki stosujemy od dawna), okolicznikowe (Pojadę tam (gdzie?), gdzie zawsze chciałam)równoważnik zdania wypowiedzenie, które nie zawiera orzeczenia; szczególną odmianą tego typu wypowiedzenia jest imiesłowowy równoważnik zdania, który zawiera imiesłów przysłówkowy, np. Szli, omijając powalone kłody; Kupiwszy bilety, udali się do sali kinowejczasownik nazywa czynności lub stany; odmienia się przez osoby, liczby, czasy, rodzaje i tryby; czasownik ma aspekt dokonany (np. wyrosnąć) lub aspekt niedokonany (np. rosnąć); może występować w stronie czynnej (np. Tomek remontuje pokój) albo w stronie biernej (np. Pokój jest remontowany przez Tomka); ma formę osobową (np. szedł) lub formę nieosobową (np. iść, idąc)dopełnienie dodatkowe określenie w zdaniu pojedynczym; odpowiada na pytania przypadków poza mianownikiem i wołaczem; najczęściej jest wyrażone rzeczownikiem, zaimkiem, wyrażeniem przyimkowymformant słowotwórczy cząstka, którą dodaje się do podstawy słowotwórczej, aby utworzyć wyraz pochodny; ze względu na miejsce, które zajmuje formant w stosunku do podstawy słowotwórczej, wyróżniamy formanty: przedrostek (przed podstawą, np. od-czytać), przyrostek (po podstawie, np. pies-ek), wrostek (między dwiema podstawami, np. gwiazd-o-zbiór), formant zerowy (odcina się część podstawy, np. napis od napisać)formy zakończone na -no, -to są to nieosobowe (nie można wskazać sprawcy czynności) i nieodmienne formy czasownika, np. zrobiono, przygotowano, dostarczono, umyto, wykrytogłoska najmniejszy, pojedynczy dźwięk mowy, który można usłyszeć w wymawianym wyrazie; głoski dzielą się na samogłoski i spółgłoski, głoski miękkie i twarde; głoski ustne i nosowe; głoski dźwięczne i bezdźwięczneimiesłów przymiotnikowy jedna z nieosobowych form czasownika (została utworzona od czasownika, chociaż przypomina przymiotnik, bo odpowiada na pytania: jaki?, jaka?, jacy?); nazywa właściwości osób, zjawisk, przedmiotów, które są efektem czyjegoś działania; odmienia się jak przymiotnik, czyli przez przypadki, liczby i rodzaje; są imiesłowy czynne (końcówka -ący) oraz bierne (końcówka -ny, -ony-, -ta)imiesłów przysłówkowy jedna z nieosobowych i nieodmiennych form czasownika (została utworzona od czasownika, chociaż przypomina przysłówek); w zdaniu złożonym służy pokazaniu relacji czasowych pomiędzy czynnościami opisanymi w zdaniach składowych: imiesłów uprzedni z końcówką -wszy, -łszy informuje, że wyrażona nim czynność była wcześniejsza niż czynność w kolejnym zdaniu składowym; imiesłów współczesny z końcówką -ąc informuje, że czynność wyrażona imiesłowem odbywała się w tym samym czasie, co czynność wyrażona czasownikiem w formie osobowej inwersja przestawienie w wypowiedzeniu wyrazów w nietypowej kolejnościkońcówka fleksyjna część wyrazu, która się zmienia wraz z jego odmianąliczebnik odmienna część mowy; nazywa liczbę lub określa kolejność osób, zwierząt, przedmiotów itp.; odpowiada na pytania: ile?, który z kolei?; odmienia się przez przypadki, liczby (tylko liczebniki porządkowe), rodzaje (tylko liczebniki główne i porządkowe)nieosobowe formy czasownika formy czasownika, w których nie można wskazać, która osoba wykonuje czynność; są wśród nich formy odmienne (imiesłowy przymiotnikowe) i nieodmienne (bezokoliczniki, wyrazy zakończone na -no, -to, imiesłowy przysłówkowe)orzeczenie wyraz w zdaniu określający czynność lub stan, któremu ktoś lub coś podlega; odpowiada na pytania: co robi?, co się z nim dzieje?, w jakim jest stanie?; najczęściej jest wyrażone czasownikiempartykuła nieodmienna część mowy; modyfikuje znaczenie wyrazu lub wypowiedzi, np. no, -że, chyba, tylkopodmiot część zdania, która oznacza wykonawcę czynności; odpowiada na pytania: kto?, co?, kogo?, czego?; najczęściej jest wyrażony rzeczownikiempodstawa słowotwórcza część wyrazu podstawowego, która wchodzi do wyrazu pochodnego; zwykle to wyraz podstawowy bez końcówki fleksyjnej, np. dom-przydawka dodatkowe określenie w zdaniu pojedynczym; odpowiada na pytania: jaki?, który?, czyj?, ile?, czego?, z czego?; najczęściej jest wyrażona przymiotnikiem, rzeczownikiem, liczebnikiem, zaimkiem, wyrażeniem przyimkowym, imiesłowem przymiotnymprzyimek nieodmienna część mowy; wskazuje na relacje przestrzenne (np. nad morzem, pod stołem, obok drzewa), czasowe (za godzinę, po minucie), przyczynowe (przez ciebie, z radości)przymiotnik odmienna część mowy; nazywa cechy osób, zwierząt, przedmiotów itp.; odpowiada na pytania: jaki?, który?, czyj?; odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje (w lp. męski, żeński, nijaki, w lm. – męskoosobowy i niemęskoosobowy); może się stopniować, np. ładna, ładniejsza, najładniejszaprzysłówek nieodmienna część mowy; odpowiada na pytania: jak?, gdzie?, kiedy?, jak bardzo?, np. wesoło, późno, daleko; choć się nie odmieniają, to przysłówki pochodzące od przymiotników się stopniują, np. ładnie, ładniej, najładniejrzeczownik odmienna część mowy; nazywa osoby, zwierzęta, rzeczy, pojęcia itp., np. malarz, ryś, lampa, myślenie; ma określony rodzaj i odmienia się przez przypadki i liczbyspójnik nieodmienna część mowy; łączy wyrazy w zdaniu lub zdania składowe w zdaniu złożonym, np. i, albo, oraz, atemat fleksyjny część wyrazu niezmieniająca się w trakcie odmianytemat słowotwórczy część wspólna wyrazu pochodnego i podstawy słowotwórczej, np. w wyrazie pochodnym leśnik tematem jest leś-, a podstawą – las; w temacie mogą zachodzić wymiany niektórych głosek na inne, czyli tzw. obocznościupodobnienie zjawisko, kiedy znajdujące się w wyrazie obok siebie głoski upodabniają się do siebie pod względem dźwięczności, aby łatwiej dało się wymówić wyraz; mogą to być ubezdźwięcznienia (kiedy głoska dźwięczna traci swoją dźwięczność i jest wymawiana podobnie jak bezdźwięczna sąsiadka, np. mówimy [łafka], choć piszemy ławka) lub udźwięcznienia (kiedy głoska bezdźwięczna pod wpływem dźwięcznej sąsiadki jest wymawiana dźwięcznie, np. mówimy [proźba], ale piszemy prośba)uproszczenie pominięcie w wymowie jednej z głosek tworzących trudną do wymówienia grupę, np. mówimy [garka], choć piszemy garnkawykrzyknik nieodmienna część mowy; służy wyrażaniu emocji, oddaniu dźwięku, np. brr, wrr, hej, ochwypowiedzenie grupa wyrazów powiązanych ze sobą gramatycznie i znaczeniowo, przekazująca informacjęwyraz pochodny wyraz utworzony od wyrazu podstawowegowyraz podstawowy wyraz, od którego tworzy się kolejny wyrazzaimek odmienna część mowy (WYJĄTEK! zaimek przysłowny jest nieodmienny); zastępuje różne części mowy: rzeczownik (np. ja, wy, oni), przymiotnik (np. mój, wasz), liczebnik (np. tyle, wszystko), przysłówek (np. jakoś, wtedy, nigdzie); odmienia się jak część mowy, którą zastępujezdanie pojedyncze obowiązkowo zawiera orzeczenie i podmiot, może także zawierać dodatkowe określenia jak: przydawka, dopełnienie, okolicznikzdanie złożone współrzędnie wypowiedzenie, w którym zdania składowe mogą istnieć niezależnie; mogą być połączone spójnikami lub bezspójnikowo; wśród zdań współrzędnie złożonych można wyróżnić zdania: łączne (Zjadłam lody i wypiłam kawę), rozłączne (Zjem lody lub wypiję kawę), przeciwstawne (Zjem lody, ale nie wypiję kawy), wynikowe (Zjadłam lody, więc nie mam już miejsca na kawę) i włączne (Zjadłam lody, czyli produkt mrożony złożony przede wszystkim z mleka i cukru)zdanie bezpodmiotowe zdanie, w którym nie ma podmiotu ani nie można określić podmiotu na podstawie orzeczenia, np. Zagrzmiało, Było zimnookolicznik dodatkowe określenie w zdaniu pojedynczym; odpowiada na pytania: jak?, gdzie?, kiedy?, skąd?, dokąd?, w jakim celu?, z jakiej przyczyny?, pod jakim warunkiem?, mimo czego?, w jakim stopniu?, w jakiej mierze?; najczęściej jest wyrażony przysłówkiem, rzeczownikiem, wyrażeniem przyimkowymzdanie wielokrotnie złożone wypowiedzenie, które składa się co najmniej z trzech zdań składowych, np. Kamil posprzątał pokój, odrobił lekcje i wyszedł z psem. The purpose of this book is to distinguish and describe the category of current language. The author’s intention was also to consider the current character of language as a principle of conceptualizing the world, as a way of thinking and interpreting zapytał(a) o 12:31 Czym jest właściwie GRAMATYKA? Mam zrobić plakat o gramatyce, a ja całkowicie nie wiem, co pod nią chwilą zadałam pytanie:Czy podane w opisie...hm... formy [?] zaliczają się pod gramatykę?* część mowy* ortografia* rozbiór gramatyczny* rozbiór logiczny* zdanie otrzymałam to są właśnie najczęściej popełniane błędy *Więc co właściwie podlega pod gramatykę, co to jest? Odpowiedzi wawerka odpowiedział(a) o 12:33 Gramatyka (z greki [τέχνη] γραμματική) – dział językoznawstwa zajmujący się badaniem reguł, które rządzą generowaniem wyrazów i zdań języka. W zakres gramatyki wchodzą: fonologia, morfologia, składnia. Terminem tym określa się także sam zbiór reguł określających zasady tworzenia poprawnych wypowiedzi, zatem można powiedzieć, że każdy język ma własną to poznawanie i badanie reguł, które kierują generowaniem słów i zdań danego języka. Są to zasady, określające budowę poprawnych reguł opisujących system języka. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

jęz. zbiór reguł opisujących system języka; +6 definicje . tłumaczenia gramatyka + Dodaj . Gramatika Mowa zgodna z zasadami gramatyki.

Pytania i odpowiedzi Zebrane pytania i odpowiedzi do zestawu. - Ilość pytań: 21 Rozwiązywany: 1702 razy Fonetyka dział językoznawstwa zajmujący się opisem głosek danego języka Fonologia dział językoznawstwa zajmujący się opisem fonemów i relacji między nimi Fonem najmniejsza jednostka funkcyjna systemu językowego, która nie ma własnego znaczenia, ale pozwala odróżniać mające znaczenie jednostki wyższego rzędu: morfemy i wyrazy. Głoska najmniejsza jednostka fonetyczna języka wymawiana Typy akcentu 1) Ze względu na obiekt wydzielany przy pomocy akcentu wyróżniamy: akcent wyrazowy – środkami akcentowymi wyróżniana jest jedna sylaba w obrębie wyrazu, i akcent zdaniowy (logiczny) – wyróżniany jest jeden wyraz w obrębie zdania. Gramatyka zbiór reguł opisujących system języka Morfologia dział językoznawstwa zajmujący się opisem budowy wyrazów Fleksja dział gramatyki zajmujący się opisem odmiany wyrazów Składnia wypowiedzenia i jego budowa; też: funkcja wyrazu w zdaniu Morfemy najmniejsze cząstki znaczące Morf jest najmniejszym posiadającym znaczenie elementem Języki fleksyjne języki z rozbudowaną fleksją. Typowe przykłady języków fleksyjnych to polski i łacina oraz rekonstruowany język praindoeuropejski Typy morfemów 1)morfemy leksykalne (rdzenne), samodzielne lub związane, obecne w każdym leksemie, o dominującej funkcji semantycznej, które odsyłają do świata pozajęzykowego, pełniąc funkcję referencjalną (np. kot-, pies-/ps-), Semantyka dział językoznawstwa, którego przedmiotem jest analiza znaczeń wyrazów Powiązane tematy Inne tryby
Gramatyka to po pierwsze zbiór reguł opisujących budowę zdań i wyrazów, po drugie – dział językoznawstwa zajmujący się formułowaniem tych reguł, po trzecie – podręcznik, który je zawiera. Tylko w drugim z tych znaczeń omawiany rzeczownik jest niepoliczalny. 1. Klasyfikacja baz danych ze względu na przeznaczenie i sposób zarządznia operacyjne bazy danych - są związane z bieżącą działalnością firmy, np. baza produktów połączona z systemem kas fiskalnych w hipermarkecie czy system obsługi klientów w banku czy baza danych do obsługi izby przyjęć w szpitalu. Bazy operacyjne są optymalizowane pod względem szybkości działania. Charakterystyczną cechą operacyjnych baz danych jest bardzo duża ilość szybko zmieniających się danych. analityczne (temporarne) bazy danych - służą do przeprowadzania analiz, badania trendów, wyciągania wniosków, podejmowania decyzji strategicznych krótko- i długoterminowych na podstawie danych zebranych w długim okresie czasu w bazach operacyjnych. Przykładem analitycznej bazy danych są hurtownie danych. 2. Klasyfikacja baz danych ze względu na model danych Model danych to zintegrowany zbiór zasad opisujących dane, relacje, powiązania pomiędzy danymi, dozwolone operacje i ograniczenia nakładane na dane. Model danych można opisać jako konstrukcję składającą się z trzech komponentów: części strukturalnej modelu danych, składającej się z reguł określających budowę bazy danych części manipulacyjnej określającej, które operacje aktualizacji, pobierania i zmiany struktury można wykonywać na danych zawartych w bazie danych część zawierająca reguły integralności, gwarantującej stabilność działania systemu bazy jednorodne (kartotekowe) - proste bazy danych oparte na jednej tabeli hierarchiczne bazy danych (znaczenie historyczne, obecnie niewykorzystywane, lata 60. XX w.) - w tym modelu przechowywane dane są zorganizowane w postaci drzewa podobnego do struktury plików i folderów na dysku. Informacja zawarta jest w dokumentach oraz w strukturze drzewa. Każdy rekord, z wyjątkiem głównego, który jest na szczycie, jest powiązany z jednym rekordem nadrzędnym. Hierarchiczny model baz danych przypomina strukturę odwróconego drzewa posiadającego jeden korzeń, czyli tabelę nadrzędną, oraz "synów" (tabele podrzędne) - jeden ojciec może mieć wiele dzieci, ale dziecko może mieć tylko jednego ojca. Model hierarchiczny opiera się na dwóch strukturach danych, typach rekordów i związkach nadrzędny-podrzędny. Model ten różni się od relacyjnego, ponieważ związki pomiędzy rekordami określane są nie przez klucz główny czy obcy, lecz związki nadrzędny-podrzędny. W modelu tym nie można wstawić rekordu podrzędnego dopóty, dopóki nie zostanie on powiązany z rekordem nadrzędnym. sieciowe bazy danych - w modelu tym połączenia między dokumentami tworzą sieć. Informacja jest zawarta w dokumentach oraz w przebiegu połączeń sieci. Model został opracowany w 1969 roku i obecnie ma znaczenie historyczne. Sieciowy model baz danych definiuje relacje pomiędzy tabelami za pomocą kolekcji. Kolekcja to struktura, dzięki której można połączyć dwie tabele, nadając jednej z nich rolę właściciela (tabeli nadrzędnej), a drugiej - członka kolekcji (tabeli podrzędnej). Kolekcje umożliwiają wprowadzenie relacji jeden-do-wielu, co znaczy, że rekord z tabeli właściciel może być powiązany z wieloma rekordami tabeli podrzędnej, lecz rekord z tabeli podrzędnej może być powiązany tylko z jednym rekordem z tabeli nadrzędnej. Każda tabela może uczestniczyć w wielu różnych kolekcjach, a między każdymi dwoma tabelami można stworzyć dowolną liczbę powiązań. W sieciowym modelu baz danych dostęp do interesujących nas danych można uzyskać poruszając się po kolekcjach i w przeciwieństwie do hierarchicznego modelu baz danych, przeszukiwanie możemy zacząć od dowolnej tabeli, a następnie poruszać się w górę lub w dół po tabelach z nią powiązanych. Sieciowy model danych przypomina strukturę odwróconego drzewa, którego gałęzie mogą należeć równocześnie (być wspólne) z innymi drzewami. W praktyce ten model nie miał większego znaczenia, ale na jego podstawie opracowano model relacyjny. relacyjne bazy danych - oparte są na teorii relacji zbiorów. Zostały opracowane w latach 80. XX w. Obecnie jest powszechnie wykorzystywanym modelem (ok. 70%, patrz: ćwiczenia i kolejne lekcje) obiektowe bazy danych - ze względu na ograniczenia relacyjnego modelu danych, w którym struktury danych są płaskie, opracowano model obiektowy, który opiera się na koncepcji obiektów. Podobnie jak w obiektowych językach programowania, obiekt jest odwzorowaniem rzeczywistości lub abstrakcji. Obiektowe bazy danych korzystają z obiektowego języka zapytać OQL (ang. Object Query Language). Każdy obiekt ma zaprojektowany interfejs określający metody dostępu do tego interfejsu. Model ten nie jest wykorzystywany powszechnie ze względu na trudną implementację i niezadowalającą wydajność. obiektowo-relacyjne bazy danych - model relacyjno-obiektowy jest mieszanym modelem bazy danych, częściej używany niż obiektowy. Model ten pozwala w relacyjnych tabelach tworzyć kolumny, w których przechowywane są dane typu obiektowego, co pozwala na definiowanie zmiennych oraz metod, które będą wykonywane na danych wprowadzanych do obiektu. model semistrukturalny baz danych (postrelacyjny) - są to relacyjne bazy danych poszerzone o elementy obiektowości i obsługę XML 3. Klasyfikacja baz danych ze względu na liczbę węzłów baz danych scentralizowane bazy danych - baza danych znajduje się na jednym serwerze baz danych rozproszone bazy danych - baza danych jest rozproszona na wielu serwerach baz danych (np. system DNS) 4. Inne rodzaje baz danych temporalne bazy danych - jest odmianą relacyjnej bazy danych, w której każdy rekord posiada stempel czasowy określający czas, w jakim wartość jest prawdziwa. Posiada także operatory algebry relacyjnej, która pozwala operować na danych temporalnych (wyciągać historię). bazy danych z informacją geograficzną (GIS) - są to odpowiednio zorganizowane bazy danych o obiektach i zjawiskach, które znajdują się pod ziemią, na jej powierzchni i nad ziemią oraz oprogramowanie, które umożliwia prowadzenie wszelkich złożonych analiz informacji charakteryzujących te obiekty i zjawiska i prezentowanie wyników tych analiz w postaci map, np. geoportal, Mapy Google. hurtownia baz danych - jest rozbudowaną bazą danych przechowującą olbrzymią ilość danych zbieranych w długim czasie, pojawiających się w bazach operacyjnych. Przechowywane dane są tematycznie spójne oraz zintegrowane. Operacje przeprowadzane na danych znajdujących się w hurtowniach baz danych mają charakter analityczny. Specyfiką pracy hurtowni danych nie jest efektywne wyszukiwanie pojedynczego rekordu, lecz obliczenia przetwarzania danych na bardzo dużej ilości rekordów lub wszystkich rekordach zawartych w bazie danych. systemy ekspertowe (doradcze) - programy oparte na sztucznej inteligencji, które dzięki zgromadzonej bazie wiedzy opierają się na mechanizmach automatycznego wnioskowania. Służą do udzielania komputerowych porad i opinii. Przykładami systemów ekspertowych są: Mycin (służy do badania interakcji antybiotyków z innymi lekami), Dendral (podstawowym zadaniem tego systemu jest ustalenie struktury molekularnej nieznanych chemicznych związków organicznych na podstawie widm analizy spektroskopowej), Prospector (wykorzystywany do wspomagania pracy geologów). Gramatyka, to zbiór reguł opisujących system języka. Jest to nauka o języku zajmująca się jego budową i funkcjonowaniem. Można podzielić ją na następujące działy: W programie 6-9 i 9-12 zajmowaliśmy się przede wszystkim częściami mowy. W 12-15 zajmujemy się analizą zdania, która polega na określeniu wszystkich jego części.
Cytaty ze słowem gramatyka Z końcową oceną trzeba poczekać, aż producent pokaże wersję ostateczną - wówczas można poddać go gramatycznym torturom, by dowiedzieć się, na ile informatykom udało się przełożyć polską gramatykę na komputerowe algorytmy. , źródło: NKJP: Stanisław M. Stanuch: Microsotf Office uczy się polskiej gramatyki, Gazeta Wyborcza, 1999-03-09To on między innymi stwierdził, że handel międzynarodowy jest wojną o niskiej intensywności, jednak wojną, która ma swoją gramatykę. , źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Arytmetyka przetrwania, Polityka, 2008-03-15 Procesy te, nadto, nie układają się wcale postępująco i liniowo, lecz są - lekceważąc sobie wszelką regularność rytmów - zbiorem historycznych oscylacji, naprzemiennym układem ciągłości i zerwań, osiągnięć i regresów, gramatyk dialogu i gramatyk wrogości, rozbłysków światła i mrocznych fal. , źródło: NKJP: Zbigniew Mikołejko: Żywoty świętych poprawione, 2004Na lekcjach gramatyki (i matematyki!) uczniowie przepisują przykłady i zadania z tablicy. Lekcje takie, zamiast stać się intensywnym treningiem, polegają na spisywaniu rozwiązań gotowych. , źródło: NKJP: Ocena przez palce, Dziennik Polski, 1999-08-27 W dalszym ciągu utrzymuje się podział gramatyki na powszechną i szczegółową, czyli na językoznawstwo ogólne i wiedzę o konkretnych językach. , źródło: Zenon Klemensiewicz: O jẹzyku Adama Mickiewicza: stuḍia,1959 ( Kaszubów jest ponad 340 tys., a około 150 tys. to pół-Kaszubi. Pielęgnują odrębny język, ale nie kwestionują związków z Polską. Ich język ma odmienną niż polski gramatykę, akcent i pisownię. , źródło: NKJP: Grażyna Kuźnik: Paradują regiony, każdy innym krokiem, Dziennik Zachodni, 2006-12-08Inicjatywie slawistów niemieckich (RFN) zawdzięczamy między innymi wydanie pierwszej polskiej gramatyki pióra Piotra Statoriusa (Cracoviae 1568 - Kolonia 1980) oraz, również pierwszego, słownika łacińsko-polskiego, który opracował Jan Mączyński (Królewiec 1564 - Kolonia 1973). , źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Długi romans z muzą Klio, 2007 Zarówno więc Barthes, jak i Todorov, postulując włączenie do gramatyki generatywnej poziomu wypowiedzi, kwestionowali tym samym tezę Greimasa, zgodnie z którą „znaczenie jest niezależne od sposobu, w jaki się manifestuje”. , źródło: Katarzyna Rosner: Semiotyka strukturalna w badaniach nad literaturą: jej osiągnięcia, perspektywy, ograniczenia, 1981 ( myśli dialektologicznej złączony był z innymi działami językoznawstwa - z historią języka i gramatyką historyczną; ten związek charakterystyczny był zwłaszcza dla szkoły krakowskiej, gdzie historyczny aspekt języka był wciąż dominujący, a dane gwarowe służyły do interpretacji procesów języka ogólnego. , źródło: Bogdan Suchodolski, ‎Wiesław Bieńkowski, ‎Leszek Hajdukiewicz: Historia nauki polskiej: Dokumentacja bio-bibliograficzna, bibliografia dotycząca treści tomów I i II, Tom 7, 1999 ( środkowy akapit i... nic nie zrozumiała, a przecież w gimnazjum uczyła się francuskiego. Wzięła słownik, gramatykę i powoli, strona po stronie, czytała. , źródło: NKJP: Ewa Piłat: Nad dachami Krakowa, Dziennik Polski, 2008-08-14 W niczym myśl, wyobraźnia ludzka nie przejawiły tyle inwencji, co w wynajdywaniu języków. Tysiące języków i gramatyk, miliony słów. Języki, które rodziły się i ginęły, które ciągle rodzą się i nadal giną. A także - języki martwe. , źródło: NKJP: Ryszard Kapuścińsk: Lapidarium I-III, 2008Korespondencja w obcym języku zmuszała ucznia do poznawania słownictwa i gramatyki danego języka. , źródło: NKJP: Andrzej Maciej Brzeziński: Polska Komisja Międzynarodowej Współpracy Intelektualnej (1924 - 1939), 2001 Zaprezentowany w gramatyce akademickiej opis jest próbą pogodzenia tradycji z wymaganiami współczesnej analizy morfologicznej. , źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996 O różnicach między dialektami wschodnimi i zachodnimi można znaleźć skromne wzmianki w gramatykach historycznych języka polskiego, np. u Rosponda. , źródło: NKJP: Internet - W ciągu tygodnia mamy trzy godziny gramatyki języka i dwie godziny literatury. Jednak w dziesiątej klasie język polski jest już przedmiotem fakultatywnym. , źródło: NKJP: (SeMi): Piękna lekcja patriotyzmu, Dziennik Bałtycki, 2001-01-05We fleksji, a w szczególności we fleksji werbalnej (czasownikowej), mamy do czynienia niejednokrotnie ze zjawiskami, których miejsce jest raczej w słowniku, a nie w gramatyce. , źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996 Autor „Aż na koniec świata” nie jest pierwszym, który zwrócił uwagę na zjawisko hiperinflacji obrazów. Przed nim o zagrożeniu komercjalizacją fotografii i ruchomych obrazów, o wyzuciu z treści i postawieniu na głowie estetyki i gramatyki filmu mówili teoretycy postmodernizmu z Jeanem Baudrillardem na czele. , źródło: NKJP: Janusz Wróblewski: Duch na wygnaniu, Polityka, 2007-10-27
. 205 254 378 162 446 435 703 293

zbiór reguł opisujących system języka